Όμως, κάποια πράγματα θα αλλάξουν. Για παράδειγμα, δεν θα υπάρχει πλέον κατάλογος αλλά ένα ημερήσιο λιτό και μικρό μενού. Η λίστα των κρασιών θα είναι επίσης πιο μικρή. Πέρα από τα υπέροχα κρασιά του φίλου μας του Γιώργου του Ξυδάκη από την Μύκονο θα έχουμε και τα κρασιά του Νίκου του Χατζάκη από τη Σύρο, και από εκεί και ύστερα λίγες επιλεγμένες φιάλες από τις υπόλοιπες Κυκλάδες και κάποια φυσικά κρασιά. Υπάρχει βέβαια η επιλογή του δικού μας κρασιού που φέτος είναι πραγματικά εξαιρετικό. Για αυτή τη Δευτέρα λοιπόν θα δουλέψουμε σίγουρα με το παχύφυλλο, πεντανόστιμο σπανάκι και τις αγκινάρες του Κωνσταντή του Χουζουρη, χριστόψαρο αφού θα είναι και το τελευταίο πριν το καλοκαίρι, το αναγκαίο κατσικάκι, αλλά και ένα λαδερό για τους φίλους που είναι vegan ή χορτοφάγοι.
Για να είμαι ειλικρινής, η κατάρτιση ενός καθημερινού μενού είναι μια ευχάριστη σπαζοκεφαλιά. Μια δημιουργική διέξοδος από την επαναληπτικότητα και την πλήξη που προκαλεί η ρουτίνα της αναπαραγωγής των ίδιων συνταγών και πιάτων κάθε μέρα. Γίναμε μεσήλικες πια, μεγαλώσαμε μέσα στις φωτιές και την πίεση της δημόσιας εστίασης. Αυτά λοιπόν που δεν μπορεί να μας υποσχεθεί ο χρόνος και το μέλλον οφείλουμε να τα κερδίσουμε μέσα από αναμέτρηση με τις καθημερινές προκλήσεις.
Η παραίτηση δεν είναι επιλογή. Προσαρμοζόμαστε αλλά δεν υποτασσόμαστε. Μου έχει λείψει η μαγειρική. Γιατί η μαγειρική δεν είναι αίγλη, προσποίηση και εξεζητημένη επιτήδευση. Αντιθέτως, αφορά την καλή πρώτη ύλη, τις καθαρές γεύσεις και, κυρίως, την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία. Για αυτό χαίρομαι που ανοίγουμε, γιατί θα ξανασυναντηθούμε με φίλους και γνωστούς, θα ξανακουστούν γέλια και πειράγματα, θα αχνίσουν οι κατσαρόλες, θα μυρίσει μπαχάρια η κουζίνα, θα αρχίσει εν ολίγοις το πανηγύρι της ζωής.
Γ.Β
